Return from Eastern Space
“Er is geen uitweg. We zijn bezig met een langdurig proces van systematische zelfvernietiging.
[…]
Dat neemt niet weg dat je zo hard mogelijk moet proberen datgene te doen waarvan je denkt dat het goed is en ingaan tegen tendenzen die je verkeerd vindt.”
Af en toe gebeurt het es. Dat je iets leest, en bij jezelf denkt “dat zegt nu es precies wat ikzelf daarover denk, al had ik het nooit zo kernachtig kunnen zeggen.”
Zo dacht ik toen ik de woorden las van dit heerschap, dragende de naam Ton Lemaire en de titel eco-filosoof. Niet dat het me zo blij stemt me erin te kunnen vinden, daar niet van, maar z’n stijl staat me wel aan: in plaats van oeverloos te mekkeren over hoe slecht het allemaal wel gaat, hoeveel beter het zou kunnen, en waar het huidige verderfelijke pad ons wel allemaal niet zal heenvoeren, vertrekt hij van wat ik gemakzuchtig een “Schaakmat, so what?” houding zou noemen. Hij plant z’n riek in de grond, ziet het Onheil onversaagd in de ogen, en besluit in alle nuchterheid “Alleesoit, dan gaan we der het beste moeten van maken, niewoar?”
Zoals ik dus al zei: zo kernachtig kan ik het zelf niet zeggen (ahum), en kzal -mede wegens het gebrek aan Duvels binnen handbereik- m’n verdere beschouwingen voorlopig maar voor mezelf houden. Integendeel, van deze uitgelezen gelegenheid zou ik eerder gebruik maken om een blijkbaar met zekere algemeenheid geldende indruk even de wereld uit te helpen, zijnde dat ik zovele duizenden boeken gelezen zou hebben die ik allemaal rats van buiten zou kennen en er zo te pas en te onpas (schrap wat niet past) een paar citaten uit bijeen zou kunnen grabbelen. Nee. Ik ben zo’n uitzonderlijk trage lezer die dermate van ieder woord geniet en bij iedere zin wegdroomt ende fantaseert dat ik hooguit een boek per maand verteer. Er bestaan echter allerlei websites, nieuwsgroepen, boekjes,… die tot uw en mijn dienst al een grove selectie hebben gedaan zodat we enkel nog die citaten moeten uitkiezen die in ons kraam passen. En enkele ervan onthou je wel, natuurlijk 😎
Waarmee ik gelijk ook maar wil zeggen… dat bovenstaande uitspraak van Lemaire schaamteloos uit het editoriaal van de Koevoet, tijdschrift van VZW Dialoog is gepikt, waar het dus reeds als citaat figureert. Tja kijk, een citaat is een zin die uit z’n context gerukt wordt en daardoor beter klinkt. En dat op zich is trouwens ook weer iets dat ik ergens gelezen heb – een citaat dus. So? Is alles sowieso niet al een keer in één of andere vorm of taal gezegd? Als we zo graag vermijden het wiel opnieuw uit te vinden, waarom zouden we dan proberen telkens andere woorden vinden om hetzelfde te zeggen? Is het niet zo dat in de beschavingen door de eeuwen heen een opbloei van de dichtkunst telkens samenviel met het begin van de decadentiefase? (Geen idee feitelijk, maar doet dat er toe? 😎 Waarmee ik intussen ook het oorspronkelijke punt van m’n betoog knal vergeten ben, maar ook dat is met woorden geen probleem: je vindt en passant simpelweg een nieuw punt uit. Voor de gelegenheid maak ik er dus maar van dat je met woorden alles kunt zeggen, mààr dat je er net daarom dus eigenlijk niets kunt mee zeggen…
Maar, dat neemt niet weg dat je zo hard mogelijk moet proberen je woorden ten goede te gebruiken, en ingaan tegen gezwets dat enkel verdriet en treurnis zaait. Sic.
Er zijn tijden van “geen woorden maar daden” en tijden van “geen daden maar woorden”, en de truc is het verschil te weten – en das wel van mij, voor ne keer. Ik zal het dus hier maar bij houden en nog wat foto’s posten. Zoals je ziet heb ik de nieuwe categorie “The Lost Pics” gedoopt, omdat er van de 4500 foto’s die ik heb gemaakt nog enkele zijn die ik jullie niet wil onthouden. We beginnen vandaag met een (toegegeven, ietwat magere) selectie uit Thailand, en gaan in de komende dagen of weken terug in de tijd tot St Petersburg.
Tot slot -last but not least, zoals dat heet- wil ik nog ff vermelden dat deze blog in totaal zo’n 5000 page views heeft verzameld. Gemiddeld pakweg 30 per dag, en als jullie gemiddeld 2x per week kwamen kijken, grofweg zo’n 100 “trouwe lezers”. Allee, bedankt allemaal zouk zo zeggen! 8-]
Maar dat is natuurlijk niets vergeleken met… Aquaplastics. Op dit eigenste moment al 367902 clicks voor proper water in Ethiopië. Kheb wel zo’n paar minieme randbevraginkjes bij de “echte” doelstellingen van de plastics indsustrie, maar ga es kijken en draag misschien ook je klikje bij.
Enjoy!
Free
—
Koh Dog: En Hij zag dat het Goed waf.
Cambodia-Thailand border, nice&busy.
Boarding the Lompraya Catamaran, high speed to Koh Tao!
Koh Tao Rainy Sunset.
Koh Tao Raincloudy Sunset.
Koh Tao Boaty Sunset.
Even high-tech catamarans need celestial support.
Catamaran Reflection.
For Alice Cooper it would be quite obvious…
En durft ni te zeggen da ge die fameuze twee rooi puntjes nie ziet…
En al zeker nie te opperen dat dat simpelweg de uiteinden van een bloedvaatje zouden zijn… vooral ni als uw initialen MLK zijn.
Evolution is a wonderful thing.
Voor de nieuwsgierigen: tis ne Palm met een soortement docking station waarop em werkt.
Last view of Bangkok…
Tags: The Lost Pics
Frederik
April 1st, 2005 at 2:35 am
Voor wie de notification meermaals heeft gekregen: m’n excuses, er was iets mis met de blog management tool…
April 4th, 2005 at 2:43 pm
Free,
als je dan toch de Koevoet ter hand genomen hebt, heb je misschien wel even verder gebladerd dan het editoriaal (kwestie van dit editoriaal ook in de juiste context te plaatsen), en is je oog wel gevallen op het volgende citaat: ‘Een pleidooi voor minder groei lijkt een daad van ketterij.’ De moeite om even na te lezen, maar dan in de context van een noodzakelijke overschakeling op hernieuwbare energiebronnen en energiemateging! M.i. kwestie van steeds vooruit te kijken en niet achteruit.
Evelien
PS de Koevoet ligt nog steeds ter inzage bij ons!
April 5th, 2005 at 3:23 pm
Zie ook: http://www.yabasta.be/article.php3?id_article=250
:-)))