Licht Puntje
Tuesday, April 12th, 2005Waar ik telkens weer Blijverwonderd om ben, is wanneer ik merk dat m’n ogen wennen aan de duisternis. Zeg nu zelf, we vinden het maar al te vaak abnormaal normaal dat De Moeder al die dingen zo netjes voor ons geregeld heeft. Zo normaal, dat we er pas bij stilstaan als één van die kleine wondertjes es hapert.
Zoals wanneer het Licht plots vol op onze tere pupillen afstroomt dat we erdoor verblind zijn, en eventjes niet weten waarheen met zo’n stralende overvloed. Al brengen Wimpers ende Oogleden vaak soelaas, het kan ook gebeuren dat je blik zich instinctmatig wegdraait en pas een tijdje later opnieuw voorzichtjes durft glimpsen.
Of wanneer dat Licht plots wegvalt, het knopje eensklaps terug wordt omgedraaid. Spannend, enkele tellen lang, want het valt steeds te bezien of er een lichtpuntje in die duisternis te ontdekken valt. Maar met een beetje geluk piept er plots iets op, en al bestaat er iets wat autokinetisch effect heet (je wellicht nog bekend uit de les hersenmechanica) en enig gevaar op zwalpen sorteert, toch heb je op z’n minst weer een richtpunt.
Waarmee ik maar wil zeggen dat het Leven mooi (en meedogenloos? ;-]) is, al zien we het niet altijd even helder. En moeten we af en toe eens knipperen.
Nadat ik bij deze weerom de rammeldrang mijner vingers heb kunnen bevredigen, wil ik jullie waterknikkertjes even verwennen met wat kiekjes die m’n elektronische oog (dat overigens intussen al twee weken in herstelling is zonder dat ik er iets van heb gehoord bedenk ik nu hoewel ze me hadden beloofd me binnen de week op te bellen dus zal ik zelf wel weer moeten bellen en ineens leete gelijk geven ma ik ben dan ook zo slecht in overdag aan die rommel denken dat ik m’n ma zelfs moet vragen om een tandartsafspraak voor me vast te leggen want anders komt het er niet van en zelfs dan zou ik het nog durven vergeten dus zal ik hier ineens maar als oneigenlijk geheugensteuntje vermelden dat ik vrijdagmiddag om 13h30 m’n gebit of wat er nog van overschiet moet laten controleren met andere woorden als je me die dag zou zien mag je me er altijd even aan herinneren – waarvoor m’n Oppperste Dank) in Zuid-Vietnam en Cambodia heeft vastgelegd.
Misschien knipper je wel even.
Enjoy!
Free
PS Nu ik eraan denk, aan iedereen die al maanden geleden opgehouden is deze blog te lezen maar dat liever niet gezegd wil hebben: geen zorgen, ik ben zelf ook geen volhouder op dat vlak (wat niet per se impliceert dat ik het wel ben op enig ander vlak, maar dat terzijde).
En aan al wie het toch al die maanden gewillig al deze klinkklare onzin achter z’n kiezen heeft geschoven: Chapeau, u moet me waarlijk een Fijne Jongen vinden… Moehah 😎
Someone to hold on to.
[read on]
Frederik