Eastbound: 1 Man, No Plan

Hallo Mensheid!

Tzal vree rap moeten gaan deze keer, dus vergeef me alvast de onmogelijk chaotische stijl die naar allerhoogste waarschijnlijkheid hieronder gaat volgen:

* Lokatie: Ben nu in Sen Monorom, zoals gezegd per Honda Baja. In 1 woord: WAAUW. Aan iedereen die na m’n aan euforie grenzende uitgelatenheid na de Minsk-tour in z’n eigen dacht “jaja, hij denkt misschien dattem alles gezien heeft…” : you are absolutely right. Eergisteren van Phnom Penh tot Snuol, waarvan een stuk langs de Mekong, best wel scenic zoals dat heet. Gister van Snuol tot Sen Monorom enkel dirt road, maar in goede tot zeer goede staat, behalve die ene keer toen er een gapend gat in de weg was, en we (Claude en ik) chance hadden +- toevallig op de linkerkant te rijden waar er enkele planken lagen.
* Things seen&done: de route natuurlijk, het landschap, massa’s coconut milk gedronken onderweg wegens overdreven dehydratatie op de motor in hitte en wind, gister gaan zwemmen aan de Sen Monorom Water Fall, vandaag een heerlijke douche onder de Boo-Sra Water Fall – die laatste ligt op 32km van Sen Monorom, waarvan de laatste tien een voorproefje zijn op wat gaat komen (zie onder): zand, keien, een (gelukkig ondiep) riviertje,…
* People on the Road: Tis toch altijd hetzelfde (maar in positieve zin dan): telkens wanneer je het gevoel hebt in the middle of nowhere te zijn, duikt er plots een andere reiziger op, en hij of zij blijkt dan natuurlijk… Belg te zijn! Gisteren aan die Sen Monorom Water Fall een zekere Ann ontmoet, neemt een sabatic voor een jaar, waarvan ze een half jaar voor de NGO CIDSE hier in Cambodia werkt; later op de avond nog een andere Belg ontmoet, maar z’n naam ontsnapt me ff. En daarstrax, op terugweg van de watervallen… Matt Jacobson, auteur van Adventure Cambodia! Voor de minder aandachtigen: das het guidebook dat ik in Phnom Penh gekocht heb. Sympathieke kerel trouwens, daarstrax een pintje met hem gepakt – en, hoe debiel ik het in principe ook vind, toch maar ff gevraagd of hij z’n boek ff wou signeren voor me :-]
* Coming Up: Morgen waarsch ff relaxen, en voorbereiden op overmorgen… dan gaan we namelijk naar Rattanakiri, en die route heeft als bijnaam Death Highway… Waar het voorproefje van vandaag slechts een uurtje heeft geduurd, wordt dat een tiental uur lang vooral zand en rotsen. Ik kijk er alvast naar uit! 😎
* To My Beloveth Ones: zoals je leest ben ik 100% blakend van gezondheid!
* Last but not least: op 22 maart ben ik terug in het land! Het duveltje gaat naar Jan… maar de anderen krijgen er ook eentje voor de moeite :o) FYI: totale kostprijs was 370 euro, bij Biman Bangladesh. Bedankt aan Henk&Evelien&Mama voor de inspanningen! (Evelien&Mama: jullie krijg ook een duveltje, of iets anders indien gewenst.)

Cheers2all, and wish me luck on Death Highway…!
Free

Een nieuw land, een nieuwe category, een nieuwe stijl…
“Cambodia Snapshots“, weerklonk deze maal boven de doopvont, en dat is ook het idee achter de nieuwe stijl: indrukken, beelden, meer het “hoe” als het “wat”, of zoiets toch. Zoals gewoonlijk zullen we weer moeten zien wat er in de praktijk van komt, maar de Cambodia posts zouden vooral een puntsgewijze smalltalk-stijl moeten vertonen. We’ll see.

Schnappi, das kleine Krokodil
Zoals +- aangekondigd ben ik vanuit Saigon ben ik in ware vrije val de tourist trap van de Mekong Delta trip richting Phnom Penh in gevlogen. Op de eerste dag na, toen ik eerst spontaan in loeien uitbarstte toen de bus ons in Cai Be dropte en de kudde het vehikel verliet, en even later de hele groep op me liet wachten omdat ik in de viewfinder van m’n fototoestel weer maar eens alle besef van de tijd en ruimte daarbuiten was verloren, heb ik me als een voorbeeldige tourist gedragen. Springroll- en kokosbonbon-fabrieken, floating markets, crocodile-farms,… ik heb het allemaal zonder morren verzwolgen. Compleet met gids die z’n explicaties meermaals beëindigde met “you take pictures now, we leave in 5 minutes!”
Bizar genoeg vond ik die crocodile-farm zowat het hoogtepunt: die beesten kunnen agressief zijn verdorie! Waar ik eerst nog foto’s nam met de lens doorheen de afsluiting, veranderde ik rap van gedacht toen een paar krokjes plots onder het dichtklappen van hun muil tegen die draad opsprongen… Slik. Het scheelde nie veel of m’n Sony moest onder de bijnaam “Stompie” door het leven.
Ohja, bedankt aan Ro voor de soundtrack 🙂

Pieren en planken.
Na een paar uur lekkerlui boottochtje, m’n eerste indruk van Cambodia: waar we in Vietnam telkens aan een steigertje of pier konden aanmeren, was dat na het (vlotjes, overigens) passeren van de grens plots overal een vrij wiebelachtige plank. Het zegt niets, maar het geeft een indruk, zo blijkt weder. Een goede indruk, wat mij betreft 😎
Verder indrukken: int algemeen minder druk, minder mopeds als in Vietnam, maar om EEn of andere duistere reden stikt het hier van de Toyota Camry‘s!?! Allee, zo ongelooflijk veel auto’s rijden er niet rond, maar letterlijk meer dan 1 op 2 is een Camry. Waarom?? Vanwege die eerste drie letters misschien? Of is de “standaard Golf” bedrijfswagen van bij ons hier een “standaard Camry” ?? (Hmm, nog nie zo slecht feitelijk ;-)) Als ik vind waarom, kzalt weten te zeggen.

Money.
Alles wordt hier blijkbaar in dollars gerekend – daarnaast wordt ook de Thaise Baht gebruikt in het westen, en hun eigen Riel dient in de praktijk enkel als wisselgeld, of zo lijkt het toch.
Vreemd genoeg: vandaag een bank gevonden (UCB, Union Commercial Bank, op 50m van Sharky’s Bar) die cash advances op VISA geeft zonder commissie?! Snap er nix van.

Malaria
Net nu ik dan toch maar m’n Lariam-pillen ben beginnen nemen (was de moeite niet voor Vietnam, en trouwens, de muggen moeten me niet) lees ik op de de website van het Instituut voor Tropische Geneeskunde dat de beestjes in West-Cambodia Lariam-resistent zijn… Tesproper. Enfin, tis ook droog-seizoen.

SIM
In Cambodia kun je als buitenlander wel een GSM kopen, maar geen SIM-kaart. Een spijtige zaak.

The Man, The Dust, The Baja.
Kga een bikke moeten voortdoen, want strax sluit de handel hier weeral, en morgenochtend vertrek ik opnieuw voor een mototour! Int kort:
– Honda XLR Baja 250 cc is het stalen ros van dienst, aan 9.5$ per dag. Vandaag testritje gedaan (welja, 50km eigenlijk), en moet zeggen dat die Minsk weliswaar comfortabeler is op de weg, maar het qua vering, power en schakelen toch serieus moet afleggen tegen zo’n Baja. Plezant masjien, echt waar.
– Een tweedehands exemplaar van Adventure Cambodia heb ik voor 4$ op de kop getikt op twintig meter van m’n Grand View Guesthouse (by the lake, ma das ni om over naar huis te schrijven);
– om een idee te krijgen: Red Raid Adventure Bike Tours (ge moet vooral hun prijzen ne keer bezien, das verdorie bijkans het budget voor heel mijn reis voor een tour van 2 weken…) en Tours in the Extreme.
– De helmen in de motohuurshop waren in dermate slechte staat dak me der maar een nieuwe heb aangeschaft (20$). Ook tijd voor een nieuwe fake-sportzak: 3$, opschrift Adidas. Das dus de derde sportzak die ik koop, benieuwd hoe lang deze gaat meegaan. Ge weet nooit, natuurlijk.
– Het gezelschap is Frans (voor de verandering) en heet Claude. Ben ik gister toevallig tegen het lijf gelopen, dus benieuwd wat het gaat geven. Heb een kleine verrassing voor hem in petto: vandaag een fles Ricard gekocht, vermoed dattem betrekkelijk content gaat zijn als ik hem morgenavond plots een eitje serveer 😎
– Tis vooreerst in het Noord-Oosten te doen (Mondulkiri, Ratanakiri), daarna vermoedelijk het Noord-Westen (weet nog niet hoe het daar heet), en dan terugkomen via Siem Reap/Angkor Wat en misschien nog afzakken naar het Zuiden. In totaal tussen 1 en drie weken. Want daarna wil ik Thailand nog leren duiken…… Moehah 😎

Dat is het zowat. Wens me vooral veel plezier en weinig landmijnen. Tegen dat ik terugkom (of vroeger, als ik onderweg een internet-connectie vind) kan ik jullie mijn Terugkomst-Datum mededelen – waarvoor dank aan Henk. Ohja, het duveltje gaat normaal naar Jan, maar de anderen (Henk, Bene) krijgen er ook eentje voor de moeite. (ja ik weet het, iedere reden is goed genoeg 😎

Take care!
Free

PS. Foto’s zullen er nu nie meer van komen, ma eerste werk als ik terug ben in Phnom Penh, beloofd!

Hoi An: A Word of Caution