Even bijkomen in Laos
Na 4 weken in het drukke en overvolle Vietnam was ons verblijf in Laos even een verademing. Het is er zoveel rustiger en gemoedelijker dan in de rest van zuidoost Azie en de mensen zijn er ontzettend vriendelijk en makkelijk. Het lijkt wel of niets hen van hun stuk kan brengen. Waarschijlijk komt dat omdat ze geloven dat ‘karma’ bepaalt hoe het leven zal verlopen en het daarom dus geen zin heeft je ergens al te druk over te maken. Laos heeft nog geen 6 miljoen inwoners en tweederde daarvan leven op het platteland in arme dorpjes die voor het grootste gedeelte uit houten en bamboe hutjes met rieten daken bestaan. Wat bijna iedereen echter schijnt te bezitten is een televisie en zelfs naast de onschijnbaarste huisjes staat vaak een satelliet schotel!!
Twee weken geleden zijn we vanuit Hanoi naar Luang Prabang in het noorden van Laos gevlogen. Luang Prabang bestaat uit een mix van tempels, koloniale franse architectuur en meerdere etnische groeperingen. Het is er een kleurrijke bedoening en we zijn dan ook veel door de stad gewandeld om de atmosfeer op te zuigen. Behalve de nodige tempel en paleisbezichtigingen zijn we een dag met een boot de Mekong opgeweest en natuurlijk konden we de omgeving niet verlaten zonder met een olifant op stap te zijn geweest!
We zijn 5 dagen in LP gebleven en gedurende die tijd woonden we bij Khoun en Khone, een echtpaar dat 6 kleine huisjes bezit die ze verhuren. Niets was hen teveel om het ons naar de zin te maken en iedere dag brachten ze ons met hun oude rammelende jeep naar de stad en haalden ons daar op de afgesproken tijd weer op. Hoewel ze het zelf met 3 kinderen niet al te breed hebben gebruiken ze toch 15% van hun inkomen om in een verdergelegen dorpje een waterleiding aan te leggen. Zulke mensen kun je alleen maar bewonderen!
Vanaf LP was het een 7 uur durenden busreis naar Phonsavan. Het landschap was werkelijk sensationeel met steile bergwanden aan de ene kant van de weg en diepe valleien en afgronden aan de andere kant. Zo moet Laos er 100 jaar geleden ook al hebben uitgezien. We wilden naar Phonsavan om de ‘Plain of Jars’ te bekijken, een gebied waar enorme, 2000 jaar oude, stenen potten in groepjes verspreid in het landschap staan. Het zijn hoogst waarschijnlijk urnen waar vroegere kulturen hun doden in stopten, maar de lokale gidsen vinden het interessanter om er een beetje geheimzinnig over te doen, dat trekt meer toeristen!! Ook hier weer (net als in Vietnam en Cambodja) moesten we netjes de paadjes volgen omdat het hele gebied nog steeds vol ligt met niet-geexplodeerde munitie en bommen (UXO – unexploded ordnance). Laos is het zwaarst gebombardeerde land in de geschiedenis (wist ik ook niet!) en de Amerikanen hebben er tussen 1964 en 1973 verschrikkelijk huisgehouden. Er is een Britse organisatie die zich bezighoudt met het opruimen van UXO, maar het zal nog tientallen jaren duren voordat het land vrij is van deze rotzooi.
En toen kwam Vang Vieng, een stadje waar bijna alleen maar jonge backpackers rondlopen die de stad onveilig maken en zich niets van de plaatselijke bevolking aantrekken. In praktisch alle restaurants staan televisies aan waar ze dag en nacht afleveringen van ‘Friends’ laten zien. De tafels zijn zo neergezet dat je maar aan een kant kunt zitten (of liggen) zodat iedereen in dezelfde richting kijkt, namelijk naar de tv!!! De meeste toeristen komen naar Vang Vienh om zich daar in een van de avontuurlijke aktiviteiten te storten die worden aangeboden: caving, kajakken, rafting en tubing (op een traktorband de rivier afzakken). Helaas regende het verschrikkelijk en zijn we 2 dagen later weer vertrokken. Dat we niets ondernomen hebben is niet zo erg want aan dezelfde aktiviteiten heb ik in Nieuw-Zeeland al meermaals deelgenomen en Helge is er sowieso niet zo gek op omdat hij snel problemen krijgt met zijn rug.
Onze laatste stop in Laos is Vientiane, volgens mij de rustigste hoofdstad in de wereld! We blijven hier maar 2 dagen en vertrekken morgen met de bus naar Thailand waar we zondag de bruiloft van Immo (Helge’s broer) en Fai vieren. We blijven alles bij elkaar een maand in Thailand voordat we op het vliegtuig naar Nederland stappen.
Tags: Travel
mahepoint2