BootsnAll Travel Network



Archive for July, 2008

« Home

Eine Thai Hochzeit

Saturday, July 26th, 2008

Eigentlich sollten wir ja jetzt irgendwo in Rio de Janeiro am Strand liegen, oder in Macchu Picchu auf Incapfaden wandeln. Oder war es Alaska oder Patagonien, wo meine liebe Reiseverursacherin mich dieses Jahr hin entfuehren wollte? Auf alle Faelle peilte sie Richtung Westen. Spanisch kam mir das das letzte Jahr schon vor, als sie ersteres eifrig anfing zu lernen, kistenweise Buecher anschleppte und ploetzlich bei jeder Gelegenheit spanische Vokabeln paukte.

Sogar nach Kolumbien und Nicaragua sollte das Ueberlebenstraining gehen … und dann kam ploetzlich das rettende email von meinem Bruderherz Immo, der seine thailaendische Liebste ploetzlich heiraten wollte. Unter dem Motto, doppelt gemoppelt haelt besser sollte sowohl in den Vereinigten Staaten als auch in Thailand geheiratet werden. Es wurde also in San Francisco geuebt, und, im Juli sollte dann das grosse Ereignis in irgendeinem Dorf in Thailand nochmal richtig gefeiert werden. Womit ich beim Thema waere:

Unsere Reiseroute musste dementsprechend geaendert werden, die spanischen Schmoeker wurden vorerst auf Eis gelegt, und Reisefuehrer en masse fuer alle moeglichen indochinesischen Laendereien angeschafft und gewaelzt. Wo in aller Welt ist denn das Nest Nakkon Rachissima? Das war naemlich ploetzlich das Hauptziel. Das waren noch Zeiten, als man normal in der Kirche heiratete, um die Ecke; manchmal war es sakrisch kalt, und man freute sich ueber den Anblick der Preisetiketten an den Schuhsohlen knieender Teilnehmer und betete und heulte abwechselnd, in der Hoffnung, dass der Hochzeitschmaus ordentlich ausfiele. Und dass huebsche Maedels unter den Gaesten waren …

Heutzutage ist das anders, letztes Jahr heiratete unsere liebe Tochter am Strand bei orkanartigen Sturmboeen, die Hochzeitsgesellschaft war foermlich hin- und hergerissen und froh, nicht ins Meer geweht zu werden. Und unser Dorf Tierarzt traute sich auch zum x-ten Male, und das auf einem Golfplatz bei 30 Grad im Schatten. Selbstverstaendlich wurde Golfen nicht unterbrochen, und dementsprechend abwechslungsreich verlief dann auch die Trauung …. In den Schatten, der an jenem Tag uebrigens absolute Fehlanzeige war, stellte Immo’s und Fai’s (seine Liebste) Ereignis allerdings beide Hochzeiten, in Thailand erwartete uns eine 2-taegige Mammutveranstaltung.

Es ist Samstag und richtig schoen warm, ich traue mich kaum aus dem kuehlen Fahrzeug, muss aber, denn wir sind da. In Fai’s Dorf ist schon grosse Aufregung, ueberall wuselt es, Markisen werden aufgebaut und Lautsprecher laufen bereits auf Hochtouren. Mit unserer und natuerlich der Ankunft der Ehewilligen wird es erst richtig hektisch und das Begruessen will kein Ende nehmen… ebensowenig das Schwitzen. Aber irgendwie haben wir das unheimliche Glueck, das einzige kuehle Zimmer in einem Haus zu bekommen.

Ich rette mich gleichzeitig in einen grossen Bottich mit kuehlem Wasser, der im Bad steht und aussieht, wie ein Saunabecken.  Meine Freude waehrt aber nur kurz, unmissver-staendlich wird mir im Anschluss zu verstehen gegeben, dass mit diesem Wasser sich jeder waschen wollte, reinhuepfen war strengstens verboten.

Ausserdem sei es nun Zeit, zu beten, und zusammen mit dem halben Dorf finden wir uns in einem ebenfalls angenehm warmen Zimmer wieder, in dem die Luft durch ein paar Minipropeller hin- und hergeweht wird. Raeucherstaebchen sorgen fuer Stimmung und Hustreiz und alles faellt auf die Knie, denn die Moenche sind da und schauen ernst aus ihren orangen Roben. Verzweifelt versuchen wir etwas groesser gewachsenen farangs kleiner zu wirken als die hockenden Geistlichen, und krabbeln auf allen Vieren herum auf der Suche nach einer einigermassen bequemen Ecke. Und da beginnt auch schon die Messe.  

Irgendwie schaffen wir es, beinahe zwei Stunden in Mumienstellung auszuharren und sind beeindruckt, wie tapfer die beiden Hauptprotagonisten diesen ersten Test ueberstehen. In der Zwischenzeit ist es Spaetnachmittag geworden, und die Dorfjungs haben die Whyskeyvorraete entdeckt; weitere Verstaerker und Lautsprecher sind angeschlossen, und kaum sind die Moenche aus dem Dorf und in Sicherheit, nicht mehr zu ueberhoeren.

Heiser und erschoepft versuchen wir irgendwann in unserem Zimmer etwas Schlaf zu finden, waehrend drauseen die Hochzeitsfeier tobt. Eheman “to be” Immo hat leider seine Schlafstaette an irgendeine Schnapsleiche verloren und darf in unserem Zimmer auf dem Boden seine letzte Nacht als Jungsgeselle verleben. Das Spass waehrt allerdings nur kurz, denn um 4 Uhr morgens startet die eigentliche Hochzeit.  

Geschminckt und in Schale geworfen stehen bzw hocken Brautpaar und die ueberlebenden Dorfbewohners des Vorabends wieder im Zimmer vor den Moenchen fuer eine weitere Zeremonie. Wieder fliesst des Schweiss in Stroemen, es wird abwechselend gebetet und gesungen, Raeucherstaebchen herumgeschwenkt und heiliges Wasser auf Haeupter getraeufelt. Dann verlaesst die Gemeinschaft das Zimmer, es gibt einen Umzug durch’s Dorf und ein paar Minuten spaeter trifft man sich an gleicher Staette wieder, minus die Moenche.

Nun folgt die zivile Feier, ein Dorfhaeuptling uebernimmt das Kommando und redet weitere zwei Stunden auf das Brautpaar ein, das irgendwann zwischendurch auch getraut wird. Tapfer stehen die beiden das durch, trotz eingeschlafener Beine und verdrehten Bandscheiben. Man hat sich das danach steigenden Mittagessen redlich verdient.

Und was fuer ein Eseen!!! Ab 12 Uhr bis spaet am Nachmittag wird Gang ueber Gang aufgetischt. Gleichzeitig spielt eine Band und ganz eifrige wollen sich den Tanz auf der affenheissen Tanzflaeche im Dorfsand nicht entgehen lassen. Nach dem 5. verduennten Whyskey huepfe ich ebenso enthusiastisch mit herum und hoere erst auf, als es heisst, dass die Feier vorbei ist.

Ein einmaliges Erlebnis! Wir freuen uns mit den beiden noch ein paar Tage und fahren im Anschluss nach Chiang Mai, zum Erholen. 2 Wochen sind wir nun schon beinahe hier, Maria lernt mit heissen Steinen Massieren und ich spiele zum ersten mal seit 10 Wochen wieder Golf auf wunderschoenen Plaetzen. So langsam gewoehnt man sich an das Leben eines travellers ….

De Thaise bruiloft

Friday, July 25th, 2008

Het is alweer 2 weken geleden dat we in Vientiane (Laos) op de bus naar Khorat Thailand) stapten en er is heel wat gebeurd in de tussentijd. Laat ik bij het begin beginnen.

We zouden een nacht in Khorat blijven waar we Immo (Helge’s broer), zijn vrouw Samaporn (alias Fai) en Tony (een Amerikaanse vriend van Immo) zouden treffen. Alles verliep volgens plan en we brachten een gezellige eerste avond met elkaar door. Fai is een hele lieve en aardige meid en we konden het meteen goed met elkaar vinden.

De volgende dag ging de reis met een minibusje naar het dorpje waar de bruiloft zou plaatsvinden. Wat een belevenis!! Al snel na aankomst werden we op een rondgang door het dorp gestuurd om Immo aan alle familieleden voor te stellen. Het dorp heeft slechts 204 inwoners en de meeste daarvan zijn op de een of andere manier met Fai verwant. De omgeving is heel arm en de mensen leven hoofdzakelijk van rijstbouw. De meeste huisjes zijn van hout en staan op palen. Als er niet gewerkt wordt zitten de mensen onder het huis waar het koeler is. Daar wordt ook gekookt, gehandwerkt, gedronken en als de waterbuffalo’s van het land komen wordt de ruimte als stal gebruikt. 

Laat in de middag kwamen de monniken en zaten we allemaal op de vloer op matten in een van de huizen en hebben toegekeken en geluisterd hoe er gebeden en gezongen werd. Dat hoorde allemaal bij de huwelijksvoorbereidingen want de eigenlijke bruiloft zou pas de volgende dag worden gevierd. ‘s Avonds werd de door Immo ingeslagen whisky voorraad aangebroken en hebben de mannen gezopen tot ze ergens in koma zijn gevallen. Nee, de Europeanen en Amerikanen hebben daar niet aan meegedaan (zelfs Helge niet!) en we zijn tamelijk vroeg naar bed gegaan in een huisje wat een tante van Fai ons ter beschikking had gesteld. Helaas kon er van slapen geen sprake zijn want er stonden een stuk of 6 enorme luidsprekers vlak naast het huis en tot in de kleine uurtjs hebben we van keiharde Thaise disco muziek kunnen genieten!

De volgende ochtend werden we om 5 uur uit bed gegooid om ons klaar te maken voor de bruiloft want om half 7 zouden de monniken weer op de stoep staan. Fai lag ergens op de grond en werd door een schoonheidsspecialiste/kapster uit een naburig dorp behandeld. Helge en ik viste onze ‘feestkleding’ uit onze rugzakken en probeerde er met een plens water in het gezicht en een kam door de haren het beste van te maken. Uiteindelijk was iedereen opgedost. Immo droeg een wit zijden kostuum wat hem erg goed stond en Fai zag er beeldschoon uit  in haar blauw/gouden japon.

p1020821.JPG

Op naar de monniken, die zaten alweer op de vloer en wachtten op het bruidspaar. Er werd opnieuw gebeden en gezongen en offers gebracht. Helge kreeg na 5 minuten verschrikkelijke kramp in z’n benen en rug en kroop daarom een groot gedeelte van de tijd op handen en knieen door de ruimte (men mag namelijk niet gaan staan en boven de monniken uitsteken). Immo hield het duidelijk langer vol maar ook hij moest halverwege de ceremonie onder luid gelach van de aanwezende dorpsbewoners zijn benen strekken. Na anderhalf uur waren echter alle die het niet gewend waren urenlang met gekruiste benen te zitten dolblij weer op te kunnen staan.

Na het ontbijt volgde iedereen (afgezien van alle zuiplappen) Immo en Fai in een parade door het dorp. Immo werd meermaals aangehouden en dan moest hij een symbolisch bedrag betalen voordat hij doorgelaten werd. Uiteindelijk kwamen we weer aan bij het huis waar we ook ‘s morgens al waren geweest, deze keer voor de traditionele dorpsceremonie zonder monniken. Het dorpshoofd sprak langere tijd, ringen en andere sieraden werden uitgewisseld, wierook gebrand, offergaven aangeboden enz. Het geheel duurde 2 uur, jawel, natuurlijk weer in lotushouding op de vloer!! Vervolgens moest Immo de ouders van Fai een bepaalde som in goud en geld betalen. Er werd ijverig geteld en nogmaals nageteld om er zeker van te zijn dat alles klopte en toen iedereen tevreden was volgden er nog enkele traditionele gebruiken. Iedereen mocht water over de handen van Immo en Fai gieten en touwtjes om hun polsen knopen.

In de tussentijd werden rondom het huis tenten, tafels en stoelen opgebouwd. Alvorens we echter mochten gaan zitten moest Immo eerst zijn schoenen terugkopen. Het is traditie dat die gedurende de ceremonie worden ‘gestolen’ (je moet namelijk altijd je schoenen buiten laten staan voordat je een huis binnenloopt). Na veel heen en weer kreeg hij eindelijk z’n schoenen terug en kon iedereen zich voor de lunch aan een tafel zetten.  Er verscheen van alles en nog wat op de tafels: traditionele Thaise vis-, varkensvlees- en kipgerechten, rijst, bier, whisky enz. Terwijl we aten werd er ook een toneel opgebouwd en plotseling begon er een show met 7 dansende meisjes die na ieder nummer een ander kostuum aanhadden en 4 kareoke zangers en zangeressen. Dat was het teken voor velen om op te springen en de dansvloer onveilig te maken. Het duurde niet lang of ook wij werden op de aarden dansvloer gesleept en mochten onze danskunsten laten zien. In de bloedhitte heb ik meerdere uren gedanst want iedere keer als ik ging zitten kwam er weer een dorpsbewoner om me terug te halen. Helge en Immo ging het net zo totdat we op een gegeven moment met z’n vijven het toneel opgeroepen werden om iets over onszelf te vertellen. Immo sprak Thai en Fai vertaalde de minispeeches van Tony, Helge en mij.  De dorpsbewoners vonden het allemaal heel erg leuk en onder luid applaus konden we het toneel weer verlaten.  

Om ongeveer 4 uur ‘s middags liep en feest ten einde en binnen 2 uur was alles opgeruimd en zag het dorp er weer uit alsof er niets gebeurd was. ‘s Avonds werden we weer teruggebracht naar ons hotel in Khorat waar we bekaf in bed vielen. What a party it had been!!!!

Ondertussen zijn Helge en ik alweer sinds ruim een week in Chiang Mai in Noord-Thailand. Afgelopen weekend heb ik hier een kursus ‘facial & body treatments’ gedaan en het komende weekend doe ik nog een kursus ‘stone massage’. Helge heeft al enkele golfbanen gevonden en speelt af en toe een dag golf. Tussendoor bezichtigen we dingen in Chiang Mai of in de omgeving (een paar dagen geleden zijn we bijvoorbeeld naar Myanmar gereden). Waarschijnlijk vertrekt Helge de volgende week naar Bangkok om vervolgens samen met Immo een week in Zuid-Thailand door te brengen. Ik denk dat ik dan in Chiang Mai blijf en wellicht nog een andere leuke kursus doe. Nog maar 2 1/2 week en dan zijn we in Nederland.

   

Hochzeitstag

Thursday, July 10th, 2008
"Nein", kommt es von der netten Dame am Vietnam Airways Eincheckcounter am Flughafen vomn Hanoi, und schon klingt sie garnicht mehr so nett, " das Visum ist abgelaufen". Mit den beiden Paessen unter'm Arm und, in Anbetracht meiner schwindenden Begeisterung ... [Continue reading this entry]

Vietnam to Laos

Thursday, July 10th, 2008
There are two reasons, why I haven't updated this blog for almost two weeks: 1. My inspiration and my pride suffered a great blow upon departure from Hanoi, when we, no, let's correct this, when I got busted because our Visa ... [Continue reading this entry]

Even bijkomen in Laos

Thursday, July 10th, 2008
Na 4 weken in het drukke en overvolle Vietnam was ons verblijf in Laos even een verademing. Het is er zoveel rustiger en gemoedelijker dan in de rest van zuidoost Azie en de mensen zijn er ontzettend vriendelijk en makkelijk. Het lijkt ... [Continue reading this entry]