Jannis & Martine

Let op: onder de Engelse tekst volgt een Nederlandse vertaling/samenvatting van dit stukje.

This is last week’s story:

Last week we’ve hired a car in Melbourne and travelled around southern Australia, starting in the Ballarat gold mining town. There we’ve experienced the old goldmining days, as in this area there has been a huge goldrush in the 1850’s, as we notocid by looking at the impressive buildings. What we have done last week, was all about this gold rush:

Driving and walking through the mining-landscapes, where you can find old heaps of quarts, old miningshafts, elevator towers and chimneys;

Visting a few old villages (some even gost towns) and the digging sites nearby, such as a visit to the Clunes gost town and the areas around it where a lot of gold digging has been going on:

• current view of the largest of Clunes diggings sites,

• how the same Clunes site looked in the 1860’s,

• a look at the Clunes itself – kind of a ghost town,

• view of Clunes’ hills littered with little digging heaps,

• typical Australian trees arouns Clunes in spring light,

• a look at an old mining site at the Clunes village;

Learning more about the difference between ‘fake gold’ (rusted iron) or the real thing;

Also learning about the way they lived by visiting the Sovereign Hill open air museum which resembles view the streets of the Ballarat gold town back in the 1860’s complete with a a completely rebuild coach making factory and mining sites with a steam powered water pump with burning ovens powering its steam machine;

Finding out about the big ‘Eureka’-riot that is known as the goldminers riot that is seen by many as the fundation of the democratic society of Australia as it is today. At this riot the British flag was used (as Australia was still a British colony back then), but during the riot the miners (with different nationalities) where fighting onder a new flag, the Southern Cross which is nowedays still found in the Australian flag. The result of this riot have been full democratic rights for the miners, in voting their (still English) gouvernour;

But going into a real mine I personally found the most impressive of last week activities. The idea to be really far (60 meters) into the ground was very weird. It’s like being on a high sky-scraper, which is a bit scary, but than the other way around. I thought that probably I’ve never been into the ground as deep in my life, but Jannis “put my feet back on the ground” by telling me that going into the underground is simular. 

In that mine in Bendigo we went down to level 2, while it goes down to level 17. For example, for us it would take us 15 minutes to climb up to the surface (when the elevator wouldn’t work), while for the lowest level it will take you 3.5 hours……

To make it all a bit more exciting we all had to switch off our lights for a while. They didn’t have light in the early days, a shaft was lit by only a single candle. The tourgide used to be a miner himselves, so he also had a lot of good stories, and showed us how the mining and the drilling works:

• a drilling demonstration of our guide in the Bendigo mine

• how they drilled until the 1890’s – by hand; it took 4 days to make a single hole

• a closer look at the Bendigo mine elevators

• one of the shafts at 60 meters below ground at the Bendigo mine

• what you see of the mine above ground

The most impressive story was about the fact that the city of Bendigo is full of mines and that you can walk underground from one street to the other. A result of this intensive mining in the 19th century was that a couple of years ago a complete baseball field just suddenly sunk 10 meters into the ground.

Another good story was about a friend of him who tried some gold prospectoring last month and claimed to be very rich as he thought he had found buckets full of gold in the river by a good day of searching. He was loudly wondering why everybody made such a fuss about finding that Bendigo gold. It turned out he had found only some rustic iron pieces, so he was not too happy after that….

Yesterday we went bushwalking for a change. We have been enjoying great views from an extinct vulcano with a great campsite in its crater, some great lookouts, eroded hills, a strange spider web cover field, saw some kangaroos (even a mum with a baby quite close), lots of bast changing Eucaliptus trees, and went to visit a couple of springs. For me it was  a welcome change. We saw a dried up river bed which must have been some of those springs. Apparently even the springs are drying up over here with this serious drought. For me it was  a welcome change.

Now we are heading to the Grampians (a big national park) and driving along the Great Ocean Road. 

Love,

Martine. 

Here is the Dutch translation:

Afgelopen week hebben we een auto gehuurd om het zuidelijke gedeelte van Australie te ontdekken. Aangezien er hier  rond de jaren 1850 een grote goudkoorst heeft geheerst, wat in de omgeving nog goed is te merken, was afgelopen week dan ook vooral in het teken van goud-mijnen:

In de omgeving kom je nog overal tekenen van oude mijnen en mijnzoekers tegen zoals oude mijn-ingangen, torens en vooral veel quartz-hopen (quartz is het gesteente waaruit het goud wordt gehaald). We zijn naar een groot open luchtmuseum geweest, waar we konden zien hoe het er tijdens de goudkoorst-tijden aan toe ging. We hebben oude spook-stadjes bezocht; mooie, rijke plaatsen die tegenwoordig zo goed als verlaten zijn. We zijn ondergronds gegaan om te zien hoe een mijn er vanbinnen uitziet. We zijn meer te weten gekomen over het vinden van goud en wat er op goud lijkt, maar geen goud is. We hebben geleerd over de hier bekende ‘Eureka-opstand’, een grote opstand van de mijners, die er destijds voor veranderingen (verbeteringen) heeft gezorgd, en de rechten destijds verworven worden tegenwoordig nog als fundament wordt gebruikt. Wat ook bijzonder was, voor de opstand werd altijd de Britse vlag gebruik (Australie is dan ook een kolonie van Groot Britannie), maar tijdens de opstand werd er voor het eerst met z’n allen (vele verschillende nationaliteiten) onder “de zuidelijke kruis” gevochten, de geboorte van de hedendaagse Australische vlag.

Zelf vond ik het bezoeken van een echte mijn het indrukwekkenst. Een eng idee om zo diep onder de grond te zijn (“als er iets gebeurd dan kunnen we geen kant op”). Ik had ook echt het idee dat ik nog nooit zo diep onder de grond ben geweest. Jannis bracht me weer met beide benen op de grond met zijn opmerking dat als je met de metro gaat je misschien ook wel zo diep bent. Wij zijn naar de tweede verdieping geweest, terwijl het 17 verdiepingen diep gaat. Even ter vergelijking, wij zouden in 15 minuten (iets langer naar gelang je fitheid) naaqr boven kunnen klimmen, terwijl je er vanaf de 17e verdieping 3.5 uur over doet……. Voor  mij was het diep genoeg!  Om het nog wat spannender te maken, moesten we onder het mom van “vroeger hadden de mijners ook geen lampen” (iedere gang werd door slacht 1 kaars verlicht) onze lampjes uitdoen. Wat het erg interessant maakte was dat onze gids zelf ook een mijner is geweest en dus leuke verhalen kon vertellen.

Gisteren zijn we voor de verandering het bos ingegaan. We hebben genoten van mooie uitzichten, verschillende bronnen bezocht en veel kangaroos en mooie vogels gezien. Voor mij na een week in het stoere mijners-gebied wel een aangename verandering. Nu via het nationaal park, de Grampians, op naar de kust!!

Liefs,

Martine.

This entry was posted on Monday, October 27th, 2008 at 2:33 pm and is filed under Travel. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.