Jelle in the Land of the Head Wobblers

Eigenlijk valt er niet zo veel te vertellen maar vermits ik toch een beetje tijd moet doden tot mijn Mergers & Acquisitions projectmeeting (MBA-school voor iets natuurlijk …) kan ik even goed een updateje schrijven. En ja, inderdaad, het is hier ongeveer middernacht, wat al een beetje duidelijk maakt wat voor een bioritme(of gebrek aan) de doorsnee IIM’er heeft. Om 2uur s nachts studenten richting de bibliotheek zien trekken na een nachtelijk portie chicken noodles is dagelijkse kost. Dit gecombineerd met verplichte aanwezigheid, “class participation”, cases, projects, suprise quizzes, … heeft tijdens de eerste lesweek de oorspronkelijke fase van verbijstering en ongeloof bij de exchange students doen omslaan in een lichte staat van ongerustheid. Vakken worden geschrapt, reisjes ingekort en ook alcoholconsumptie tijdens de week kent een lichte terugval maar desondanks wordt de sfeer er steeds beter op.

De campus valt echter geweldig mee. Het is alleen een beetje wennen aan het voortdurende lawaai. Over het eten in de mess ben ik(en velen met mij) minder te spreken. Basis is altijd 1 of andere vorm van rijst aangevuld met wat kapot gekookte groenten. Voor vlees en vis moet er extra betaald worden. De positieve kant is wel dat er 24/24-7/7 eten te verkrijgen is op campus. Van chicken noodles, masala dosa, pizza en toast tot ijsjes. Bovendien doen Dominoes Pizzas en de upperclass restaurants in Bangalore gouden zaken. Morgen staat een steak in Hard Rock Café op de agenda en gisteren een zeer degelijk Italiaanse restaurant gevonden. Mijn portomonee is dan wel drastisch aan het slinken maar mijn gewichtsverlies blijft toch redelijk beperkt.

Mijn kamer is eerder basic te noemen maar ruim voldoende voor wat ik nodig heb. Toilet/douche worden uiteraard gedeeld en de Indische/Franse variant kent duidelijk de voorkeur bij Indische architecten. De flexibilteit van de exchange students staat echter nog niet op punt maar dit is slechts een kwestie van tijd. Ook de gym is vrij hardcore te noemen, maar een nieuwe zou(net zoals het zwembad) onder constructie zijn alhoewel niemand weet waar of wanneer deze dan wel gepland zijn.

Een leuk hoogtepuntje. Op IIMB word ieder jaar een wedstrijd georganiseerd tussen de verschillende richtingen, staff, proffen, etc … Het allereerste event van deze foundationscup, een 4x500m, is ondermeer dankzij mijzelf gewonnen door de exchange students. Een ultieme poging om basketball in de cup te krijgen word ondernomen want de overige disciplines(cricket, tsepak, chess, …) liggen mij, en u waarschijnlijk ook, niet echt zo goed.

Wat de feestjes betreft kan ik vrij kort zijn. Zij die een Erasmus/exchange gedaan hebben weten waarover ik het heb, voor de anderen, hopelijk is het nog niet te laat… Meestal vormt A-blok de achergrond voor deze excessen alhoewel het dak van K-blok ook een zekere populariteit kent. En 1maal  om de 2weken zijn er de befaamde L-square parties. Nog een laatste lokaal IIM cultuuraspect zijn de birthdays die steeds uitgebreid gevierd worden en dit meestal ten koste van de jarige. Kort en bondig: Veel kicking, water, modder en taart en dit tegen 12uur s nachts. Ik kan enkel zeggen dat ik tevreden ben een tweeling te zijn. A matter of fact, ik kan in de achtergrond de festiviteiten van de eerste “birthday party” van de avond al horen… Denk dat ik maar eens een kijkje ga nemen… 🙂 Tot de volgende.

Na een beetje aandringen is het terug tijd voor een update. Ik zit eindelijk terug in Bangalore. Na mijn filmavonturen de laatste nachttrein naar Ooty genomen in de hoop een beetje te kunnen ontsnappen aan de hitte en de vochtigheid van de kust. De laatste 40km naar Ooty zou gebeuren met een toytraintje geduwd door een stoomlocomotief die in een gezapig tempo door een prachtig landschap trekt alla Gorilas in the Mist. Als je de LP kunt geloven natuurlijk. Het was uiteindelijk wel absoluut de moeite, en voor de eerste keer in 4 weken heb ik het eens koud gehad, maar 5u op 40km was echt wel gezapig. Gelukkig bracht een meisje met een aapfobie en de vader in de rol van amateurpsycholoog wat afleiding. Eenmaal aangekomen in Ooty snel een hoteletje gevonden, met donsdekens, wat snachts ook echt wel nodig bleek te zijn, een dutje gedaan en daarna het stadje gaan verkennen. Ooty heeft veel weg van een uit de kluiten gewassen Durbuy met Engelese cottages. Het centrum zelf is echter typisch Indisch met alle ergernissen en problemen van dienst.

Ik ben er nog altijd niet uit maar ofwel was het het ontbijt op de trein naar Ooty of de toch wel prijzige pizza in de chiqueste bistro van Ooty maar de volgende ochtend werd ik wakker met de welgekende Delhi Belly, of de spetterpoep in een meer plastische uitdrukking. Het moest er ooit van komen zeker… maar vandaag dacht ik een tochtje door de heuvels te maken dus een ongeschikter moment was moeilijk te vinden. Een paar immodiumkes geslikt en opzoek gegaan naar de gids. Na een uurtje werd het toch wel duidelijk dat de gids niet meer ging opdagen, een laatste wanhoopspoging om hem op te bellen eindigde in een vrolijk muziekje… Dan maar zelf op pad gegaan. De bus richting de hoogste top in Zuid-India genomen en te voet terug gewandeld. Het aangenaamste was echter dat ik tijdens de wandeling terug naar het hotel in 3u amper een persoon gezien heb. Een ware verademing.

De volgende dag met een nog lichtelijk tegensputterende maag toch de bus terug naar Bangalore genomen. Misschien niet mijn beste plan ooit. Een weg doorheen de bergen durft wel eens wat bochten te vertonen en de eerste 2u heb ik veel op het punt gestaan om mijn kop uit het raam te steken maar daarna plotseling een 2de adem gevonden en geen last meer gehad. Mijn tempel bezoekjes van de laatste weken moet vruchten hebben afgeworpen. De bus zelf was “executive”-class en had als grootste gebrek dat het binnen regende maar in totaal waren we maar met een 5tal passagiers dus al bij al een aangenaam ritje.

s Avonds aangekomen in Bangalore en maar eens naar IIMB gebeld om te horen of ik nog een kamer zou kunnen vastkrijgen. Dat bleek geen probleem te zijn. Tegen 9u was ik op de campus, tegen half 11 mocht ik een nummertje uit de pot trekken om te zien waar ik de volgende 3maanden zou wonen, F-204. De K en L blokken zijn blijkbaar de “place-to-be” maar de Goden waren mij geen 2de keer gunstig gezind. Achteraf wel zeer tevreden dat ik de A-blok heb weten te vermijden… dit zal binnenkort wel duidelijk worden. Nog snel mijn valies gaan zoeken die ik hier een maand geleden had achtergelaten , enkele exchange students ontmoet (waaronder Daan Struyven die na een vlucht of 5 toch ook in Bangalore was geraakt,  maar het belangrijkste: Tienen Rulez!) en snel nog iets gegeten en als een blok in slaap gevallen.

Wie een beetje een idee wil krijgen van de campus: www.youtube.com/watch?v=WlcKvVuxE4Y . Nee, het filpmje is niet van mij en de muziek keuze al evenmin.

Ik zal binnenkort een updateje van mijn eerste dagen op campus schrijven. Nu een beetje volk proppen voor de Vishwa en straks diner met de exchange students, buddies en proffen. Hopelijk iets beter(anders) dan het eten in de mess.

Het werd stilletjes tijd voor een nieuwe update. Ik zit nu Chennai Central te wachten op mijn nachttrein naar Ooty. Een beetje de bergen in, ik hoop dat het klimaat daar een stuk aangenamer zal zijn. Na de laidback dorpjes in Rajasthan ... [Continue reading this entry]