Ik ben vanuit Ulaan Bataar 3x het binnenland in gereisd.

De eerste reis was een week naar het westen, tot aan Terchijn Tsagaan Nuur (Great White Lake) en terug. Samen met 2 Italianen, Salvo en Gian-Luca, had ik via ons guesthouse een minibusje met chauffeur ingehuurd. Die chauffeur, Shaagaa, bleek niet alleen buitengewoon sympathiek te zijn, maar ook goed Engels te praten, dus hij was tegelijkertijd ook gids en vertaler. Het landschap was overal prachtig, en het veranderde ook constant zodat het nooit verveelde om gewoon in de auto te zitten en naar buiten te kijken. Behalve 1 nacht, toen het vroor en sneeuwde (in augustus!), hebben we gecampeerd. Mongolie heeft de naam het beste campeer-land ter wereld te zijn, omdat niemand grond bezit dus kun je je tent opzetten waar je maar wilt, en omdat het zo mooi en dun bevolkt is. Bovendien kende Shaagaa overal de ideale plek, meestal bij een rivier of meer zodat Gian-Luca en Salvo konden vissen. Die vis was een welkome afwisseling bij het Mongoolse dieet, dat bestaat uit schapenvlees, schapenvlees en nog eens schapenvlees, in combinatie met rijst, noedels, of in
"groentensoep" (groenten in Mongolie = aardappels, en heel soms een beetje peentjes of kool); en allerhande melkproducten. We hebben tijdens deze reis verder een 17de eeuwse kloosterruine bezocht, 2 mooie meren gezien (White Lake en Ugii Nuur), een vulkaan beklommen, de oude hoofdstad Kharkhorin bezocht (waarvan ze ook de toekomstige hoofdstad willen maken), en veel dieren gezien (o.a. arenden, gieren, valken, grondeekhoorns en massa`s grote vliegende sprinkhanen, onder de gedomesticeerde dieren waren de yaks het
bijzonderst).

Daarna ben ik 2 dagen gaan logeren bij een familie even buiten Ulaan Bataar, samen met 2 Amerikaanse meisjes, Mallory en Amy. We hebben paard gereden (gelukkig hadden de anderen daar even weinig ervaring mee als ik) en een berg beklommen.

De laatste reis bracht me voor 6 dagen naar de Gobiwoestijn, weer in een minibusje met chauffeur (Oeltie, die minder goed Engels sprak dan Shaagaa maar ook zeer sympathiek was), samen met 2 Hollanders, Wieger en Suzan. Het landschap was even mooi als tijdens de eerste reis, maar compleet anders. We hebben niet gecampeerd maar bij families overnacht. Je kunt in Mongolie zomaar bij een ger (= een ronde witte tent) komen aanrijden en vragen of je daar mag slapen, zoiets kan ik me in geen enkel ander land waar ik geweest ben voorstellen. Hoewel hun cultuur compleet anders is voel je je ook meteen thuis, de Mongolen zijn buitengewoon open, vriendelijk en onbevooroordeeld. De lijst van dieren kon ik aanvullen met o.a. hagedissen, marmotten, woestijnratjes, gazellen en een vos. We hebben allerhande vreemde rotsformaties en een grot gezien, een bron bezocht met water dat goed zou zijn voor je ogen, op kamelen en paarden gereden, van zandduinen afgegleden en een groot klooster bezocht in de bergen, dat helaas zoals bijna alle kloosters in Mongolie in de jaren `50 verwoest is, maar waar ondertussen een kleine nieuwe temple gebouwd is, waar een jonge monnik voor ons op alle aanwezige muziekinstrumenten gespeeld heeft.

Dit was een zeer summiere samenvatting van een maand in Mongolie, maar ik hoop dat jullie toch een beetje een idee hebben gekregen van het leven daar.