Categories
Recent Entries

Archives

November 01, 2004

Novosibirsk - Irkoetsk - Oelan Oede

Beste iedereen,

Het is al een hele tijd geleden dat ik jullie nog geschreven heb, en er valt natuurlijk heel wat te vertellen, en in een internetcafe is tijd echt geld, dus het hele verhaal zal waarschijnlijk de volgende dagen in stukjes en beetjes komen.

Mijn voorlaatste dag in Novosibirsk leek wel behekst - gelukkig bleek dat geen slecht voorteken. In de namiddag zat ik met Ana (uit Madrid), Anna (uit Marburg) en Jan (uit Berlijn) in de keuken te praten, en toen ik op een bepaald moment iets uit mijn kamer wou gaan halen, bleek mijn deur op slot. Eerst dacht ik nog dat ik die misschien zonder nadenken zelf op slot had gedaan, maar mijn sleutels zaten niet in mijn zak en lagen niet in de keuken of in het bakje waar we ze moesten leggen als we naar buiten gingen. Toen dacht ik dat er misschien iemand was binnengekomen om schoon te maken en die de deur op slot had gedaan. Er waren namelijk een paar vrouwen die op onze verdieping werkten, meestal om tv te kijken en af en toe de telefoon op te nemen, maar soms maakten ze ook de kamers schoon, en je kon aan hen bv. de sleutel van de kamer waar de wasmachine stond vragen. Op dat moment was er maar een van hen (het was vrijdagnamiddag), en die wist duidelijk van niets. Ze heeft wel alle aanwezige sleutels uitgeprobeerd (een loper ware handig geweest, maar zoals Zenya later zei "dit is Rusland"), maar dat leverde
niets op, en ze is zelfs buiten gaan zoeken of ik hem daar verloren had, al wist ik zeker dat dat niet kon. Jan spreekt gelukkig vloeiend Russisch en kon haar uitleggen dat ik de volgende avond naar Irkoetsk vertrok en dus niet tot na het weekend of zo kon wachten, maar ze bracht me toch beddengoed om in Anna`s kamer te slapen, en een vage belofte dat er morgen iets gedaan zou worden. We hebben dan nog massa`s scherpe voorwerpen geprobeerd, en naar een ladder gezocht om langs het raam (op de 1e verd.) binnen te kunnen, maar zonder succes. Toen `s avonds dan Zenya, een Russische vriend van Ana, waarmee we naar een concert zouden gaan, langskwam, is hij nog eens gaan polsen, en bleek de enige echte oplossing de brandweer bellen te zijn, wat me wel 13 Euro zou kosten. Die kregen de deur langs buiten ook niet open, maar hadden wel een ladder. Mijn sleutels lagen, zoals ik dacht, op het bureau. De deur ging langs binnen op slot door aan een onnozel klein dingetje te draaien, en moet door de wind ofzo vanzelf zijn dichtgegaan.

Irkoetsk is best een mooie stad, maar niet zo heel bijzonder, al is het de enige stop die vrijwel iedereen tussen Moskou en Vladivostok of Peking zeker maakt. Dat komt door het vlakbij gelegen Baikalmeer, het diepste en misschien ook wel het mooiste meer ter wereld. Ik heb het voor het eerst gezien tijdens de treinrit van Irkoetsk naar Oelan Oede. Die duurt zo`n 7,5 uur, waarvan 5 langs de zuidelijke kust van het meer. Het landschap is daar werkelijk prachtig. Later ben ik ook nog vanuit Oelan Oede naar Grimjachinsk, een mooi dorpje met veel
houten huizen (die zie je veel in Siberie) aan de oostelijke kust gegaan. Vlak bij het dorp waren er wel mensen (en ook koeien, geiten en paarden) op het strand, maar ik ben wat verder weg gewandeld, en heb uren geen mens gezien. Oelan Oede, de hoofdstad van Boerjatia, een van de "andere" deelrepublieken van de Russische Federatie, is een prachtige, bijzonder gezellige stad, met heel vriendelijke mensen. Dat zijn voor ongeveer de helft Russen en voor de ander helft Boerjaten, een aan Mongolen verwant volk. De
populairst godsdienst (bij alle bevolkingsgroepen) is het Boeddhisme, al zijn er ook veel orthodoxe christenen, shamanisten, joden en atheisten. Ik ben met twee Duitsers, een Hollands koppel en een Duits-sprekende gids naar Ivolginsk Datsan, het belangrijkste Boedhistische klooster van de streek, geweest, wat zeer interessant was. Ook ben ik naar het ethnologisch museum geweest, waar gebouwen uit de hele geschiedenis van Boerjatia zijn heropgebouwd.

De wereld kan soms klein zijn: in Novosinirsk was ik al 2 Russen tegengekomen die al in Antwerpen geweest waren, en het een zeer mooie stad vonden, de tante van Svetlana, de directrice van het reisbureau in Oelan Oede dat voor mij onderdak bij mensen thuis, een uitnodiging voor een toeristenvisum voor de weg terug (ik ben vandaag op de Russische ambassade geweest, waar ze echt naar iets zoeken om je te weigeren, de uitnoding was in orde maar mijn verzekering aanvaardden ze niet, dus moest ik bij Aeroflot een nutteloze nieuwe verzekering kopen, en tegen de tijd dat ik terug op de ambassade was was het net te laat, dus moet ik maandag opnieuw proberen), een Mongools visum en de uitstap naar Ivolginsk geregeld heeft, is getrouwd met een Belg en woont in Brussel, en in de marshrutka (een kleine bus) naar
Grimjachinsk zat ik voorwaar naast iemand die als Erasmusstudent in Leuven gestudeerd had!

Ik ben nu in Oelan Bataar, de hoofdstad van Mongolie, en ben in Rusland ook nog in Khabarovsk, in het Russische Verre Oosten, en in Komsomolsk en Nikolaevsk, verder aan de rivier de Amoer, en in Kjachta aan de Mongoolse grens geweest, maar daarover later meer.

Groetjes,
Karlien

Posted by Karlien on November 1, 2004 12:37 AM
Category: Nederlandstalig
Comments
Email this page
Email this entry to:


Your email address:


Message (optional):




Designed & Hosted by the BootsnAll Travel Network